Veel  toeristen komen naar Nederland om het werk te bekijken van internationaal bekende kunstenaars als Vincent van Gogh, Rembrandt van Rijn en Johannes Vermeer. Behalve onvergetelijk mooi werk, hebben zij ook nog iets anders gemeen: namelijk dat ze al heel lang dood zijn. Een van Nederlands grootste kunstenaars ooit, is echter nog steeds springlevend. Dick Bruna (87) is de geestelijke vader van Nijntje; bekend van Tokio tot Buenos Aires, van New York tot Sydney.

Ondanks dat hij al meerdere keren multimiljonair is en al lang over de pensioensgerechtigde leeftijd heen is, maakt deze bescheiden Utrechter nog elke dag nieuw werk.  Vanuit een Utrechtse zolderkamer werkt Dick Bruna elke dag weer aan een steeds groter wordend imperium. Wie zijn werk wil aanschouwen kan een bezoek brengen aan het Dick Bruna Huis in hartje Utrecht.

Van zijn vele kinderboekjes is Nijntje zijn bekendste creatie, een wit konijn met menselijke trekken. Het eerste Nijntje-boekje verscheen in 1955. Inmiddels zijn er over haar belevenissen 30 boekjes verschenen. De boekjes zijn in meer dan vijftig (!) talen vertaald. De laatste jaren wordt meestal de naam Miffy, Miffi of Mifi gebruikt, maar er zijn in het verleden ook andere namen gebruikt in bijvoorbeeld het Frans (Mouffe, Petit Lapin), Duits (Nientje, Ninchen), Fins (Milla), Zweeds (Lilla Kanin), Afrikaans (Kleintjie, Katryntjie), Tswana (Kleintjie), Sotho (Monyenyane, Mosetsanyana), Tsonga (Ntsongwana), Siswati (Potjana), Venda (Tshituku), Xhosa (Umifi), Papiaments (Nènchi), Arabisch (Naynti), Japans (Usako-chan), Chinees (Mi fei), Turks (Lâle) en Portugees (Coelhinho). 
Bijna had de wereld geen weet gehad van dat witte konijntje uit Nederland. Want als pa Bruna zijn zin had gehad, dan was zoonlief uitgever geworden in het familiebedrijf dat al sinds 1868 boeken uitgeeft. Ook Dick hielp mee om meer dan 2000 boeken van een aansprekende omslag te voorzien. Maar zijn diepe innerlijke drive om zelf dingen te ontwerpen, bleef niet lang verborgen. In een eerder interview legde Bruna zelf al eens de link naar de oorlogsjaren, toen hij als tiener zat ondergedoken bij de Loosdrechtse plassen (een waterrijk natuurgebied net buiten Utrecht). Verstoken van school of enige andere vorm van vermaak, vulde de 16-jarige Dick zich hele dagen met het tekenen van de natuur en afbeeldingen van dieren. Na de oorlog was hij ook nog eventjes student op de prestigieuze Rijksacademie in Amsterdam, maar dat hield-ie al snel voor gezien.
Anno 2011 is de kracht van de tekeningen van Bruna simpel samen te vatten in drie elementen. Het gebruik van heldere kleuren, kleine handzame boeken en al het overbodige weglaten. Deze heilige drie-eenheid heeft Bruna groot gemaakt. Eigenlijk vertellen zijn beelden al het hele verhaal. Dick: “Zelf denk ik dat mijn succes te verklaren is uit het feit dat ik kinderen altijd serieus genomen heb. Als ik teken heb ik altijd het gevoel dat er een kind aan de andere kant van mijn tafel staat die me recht aankijkt. Dat directe van een kind zie je terug in al mijn Nijntje-tekeningen.” De simpele eenvoud van zijn rechtlijnige tekeningen doen echter niets af aan de boodschap. Elk kind ter wereld herkent in een Dick Bruna-huis een huis. En of dat nou een Engels of een Australisch huis, maakt niets uit. Een hond is een hond en een koe een koe. Deze universele herkenbaarheid heeft Bruna tot een bekende Utrechtenaar gemaakt. Dat zijn roem inmiddels wereldwijde porties heeft aangenomen, verandert niets aan de werkethiek van de hardwerkende kunstenaar. Nog steeds staat hij elke dag om vijf uur op, perst hij zelf fruit voor zichzelf en zijn eega en maakt elke dag weer als eerste een tekening voor zijn jeugdliefde en moeder van hun drie kinderen. “Iets simpels, over de dag van gisteren of die van vandaag. Het blaadje was eigenlijk bedoeld om het glas af te dekken voor fruitvliegjes, maar het is een gewoonte geworden.” Net zoals het vaststaat dat hij daarna op de fietst stapt en afreist naar zijn atelier in de Utrechtse binnenstad. Waar een nieuwe werkdag op het programma staat. Ongeacht zijn wereldwijde succes en zijn vette bankrekening doet Bruna nog steeds waar hij al zijn hele leven uniek in is. “Gedisciplineerd werken aan nieuwe boekjes, voor mijn eigen plezier. Ik ga ook gewoon door, zo lang als het kan. De verhaaltjes komen, ik blijf ermee bezig, met de tekeningen en de teksten. Ik heb dan ook altijd het gevoel gehad dat ik zelf een jaar of vier ben gebleven.”