Een avondje uit eten bij De Garde kost je gegarandeerd bijna het dubbele dan een diner bij een van de vele grachtenrestaurants. Maar dit is dan ook geen doorsnee vreetschuur. Net zoals dit eeuwenoude pand met liefde gerestaureerd is, zo liefdevol is de kleine Franse kaart samengesteld. Met louter toppers en poëtische namen. Al heeft iets aanraden eigenlijk geen zin omdat het menu vaker verandert dan Amerika zijn begrotingsbalans overschrijdt. Vermijd de bovenverdieping, al was het alleen maar vanwege de moeilijkheidsgraad die de steile trap veroorzaakt na het nuttigen van de (te) lekkere wijnen.